دلنوشه یک پسر کرد بوکانی

میان ماندن و رفتن مانده ام نه انست که برم نه این که بمانم زندگیم نا معلوم دنیایم خاموش ولی روحم زنده و جسمم مونده باز هم میخواهم با بدترین فکر ممکن دوباره وارد زندگی چند سال پیشم بشم . دوباره اعذاب و رنج و مشکل و بدبختی و نگرانیخدایا قول داده بودی که بس است ولی بازم از من کمتر پیدا نکردی شاید دوباره به دنیایی وبلایگ نویسی بعد چندیین سال برگردم اینجا درسته هیچ کس نمیاید ولی خوب ارام میشوم نه کسی ناراحتم میکنید نه کسی مزاحمم و نه کسی به دروغ همدمم میشوددنیایی وبلایگ نویسی بعد چند سال دوباره سلام خانواده خوبم  دلنوشه یک پسر کرد بوکانی...